środa, 28 stycznia 2015

Jaka rodzina taka Ojczyzna

 

W adhortacji apostolskiej Jana Pawła II "Familiaris Consortio" czytamy, że: "Kościół, świadomy tego, że małżeństwo i rodzina stanowią jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości, pragnie nieść swoją naukę i zaofiarować pomoc tym, którzy znając wartości małżeństwa i rodzinny, starają się pozostać im wierni; tym, którzy w niepewności i niepokoju poszukują prawdy; i tym, którzy niesłusznie napotykają na przeszkody w realizowaniu własnej wizji rodziny" (FC 1).

Dla rodziny ojcostwo to fundament jej funkcjonowania, zarówno pod względem bytowym, moralnym i duchowym. W rodzinach, które na nim budowały, panowała zawsze harmonia i ład a dzieci osiągały życiowe sukcesy, ponieważ miały wzorce. A takimi są: autorytet ojca pielęgnowany w obrazie dziecka przez matkę a zarazem kochającą żonę, która zdobywa w ten sposób miłość i szacunek dzieci. Roztropność ojca i miłość matki, łagodzi spory rodzinne. Zapobiegliwość i troska o dom, stwarzają poczucie bezpieczeństwa rodziny.

Brak rodzinnego dialogu w każdej a tym bardziej ważnej sprawie rodzi napięcie. Taka sytuacja zwykle prowadzi w ucieczkę do alkoholizmu, jest powodem bolesnych dla dzieci awantur i rozstań małżonków. Docenienie wartości ojcostwa, przez członków rodziny, to ważny motyw w jej prawidłowym rozwoju duchowym i funkcjonowaniu społecznym.

Wychowywanie dzieci zaczyna się od początku powstania płodu. Troska męża o ciężarną żonę, spokój i bezpieczeństwo to szansa na narodziny dziecka spokojnego. Umiejętności ukazania dobra i unikania zła, a nie straszenia nim, to klucz prawidłowego wartościowania oparty na własnym przykładzie spokojnego głosu, okazywania szacunku i miłości. Pozytywny stosunek do ludzi, a nie krytykancki, nastawiony na wspieranie ich w biedzie tej psychicznej i materialnej, wyzwala w dzieciach piękną cechę ofiarności i otwarcia na świat. Sposób odnoszenia się do dzieci nie po przez oskarżanie, ale przez upomnienie mobilizujące ich do działania, zamiast „ jesteś niegrzeczny" powiedzieć „bądź grzeczny", to kuźnia silnych charakterów, pozbawionych kompleksów. Dobre wychowanie polega nade wszystko na akceptacji dziecka, powiedzenie „nie kocham ciebie, bo jesteś niegrzeczny" może wyzwolić u dziecka niechęć lub nawet uraz rzutujący na jego dalszy rozwój psychiczny. Złe nastroje nie przerzucajmy na dzieci wyładowując swoje emocje. Karcenie klapsem nie może mieć charakteru agresywnego i być wyzwoleniem złości rodzica. Dziecko po przez odczucie bólu (ale nie dotkliwego) uświadamia sobie jaki to ból sprawiło rodzicom i stanowi to ostrzeżenie przed popełnianiem dalszych błędów. Pełne uczestnictwo we Mszy Świętej, comiesięczna Spowiedź Święta – to realna pomoc w utrzymaniu się na powierzchni świata, którego „wolność" może każdego pochłonąć nie dając mu nic w zamian.

"Cudownym zamysłem Bożym żył (w Świętej Rodzinie z Nazaretu) ukryty przez długie lata Syn Boży: jest ona pierwowzorem i przykładem wszystkich rodzin chrześcijańskich. Rodzina, jedyna na świecie, ta która wiodła nieznane i ciche życie w małym miasteczku palestyńskim; która doświadczyła ubóstwa, prześladowań, wygnania; która wielbiła Boga w sposób nieporównywalnie wzniosły i czysty, nie omieszka wspomagać wszystkie rodziny chrześcijańskie, co więcej, wszystkie rodziny świata w wierności codziennym obowiązkom, w przezwyciężaniu niepokojów i udręczeń życiowych, w wielkodusznym otwarciu się na potrzeby innych, w radosnym wypełnianiu planu Bożego" (Jan Paweł II).

            Często trudności w życiu rodzinnym spowodowane są własnym " ja" formowanym przez nie zawsze zdrowe tradycje pokoleniowe małżonka, czy małżonki, brak tolerancji i  niechęć do zmiany swoich przyzwyczajeń. Zgubą jest także autokratyczne podejście wychowawcze eliminujące rolę drugiego współmałżonka ( tu można powiedzieć o początkach patologii). Często rodziny dotykają trudności materialne bezrobocie, alkoholizm. Nie może to być przyczyną umniejszania wartości małżonków w oczach dzieci, takie podejście jest zdecydowanie antywychowawcze i prowadzi do spaczenia obrazu świata w oczach dziecka w aspekcie przykazania miłości. Brak normalnej ludzkiej czułości wśród rodziców w oczach dzieci, prowadzi w ich późniejszym dorosłym życiu do oziębłości uczuciowej. Nie sposób w tak krótkim artykule powiedzieć o wszystkich przyczynach problemów czy konfliktów rodzinnych, generalnie zapominamy przez moment, że jesteśmy ludźmi i to ludźmi wierzącymi  i tylko wzajemny szacunek i pielęgnowanie tradycji historycznych, rodzinnych dają podstawę  w wychowaniu młodego Polaka.